Centrum Kultury Zamek

Cz I - Mgnienia

Impulsem dla powstania Mgnień były rozważania zawarte w książce Rozmowy o śmierci i umieraniu (On Death and Dying) Elisabeth Kübler-Ross oraz jej słynna teoria stadiów żałoby. W Mgnieniach nie doszukujmy się jednak prostego przełożenia teorii psychologicznej na muzykę. Szok, zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja i akceptacja to wyłącznie luźne hasła tworzące formalny szkielet utworu.

Integralnym składnikiem Mgnień jest taniec, jako że utwór tworzony był z myślą o wykonaniu scenicznym. Zastosowana w Mgnieniach wszechobecna technika kolażu muzycznego służy wyłącznie dramaturgii tańca: rytmiczne bicie serca i tykanie zegara pojawiają się w Mgnieniach wielokrotnie jako symbol nieuchronności przemijania. Podobnie dźwięk dzwonów, fragment pieśni Pozic mamo nam, majaczący z oddali chór pogrzebowy, rozmyte tony trąbek, szum radia i strzępy kolęd, wreszcie głos babcinej kołysanki zapamiętany z dzieciństwa – wszystko to bliższe i dalsze nawiązania do ulotnego i nieodwracalnie mijającego czasu.

Czas i bezczasowość obecne są także w zapętleniach, cofaniu ścieżek oraz ich zagęszczaniu i rozrzedzaniu. Ponadto uważny słuchacz odnajdzie tu krótkie, przesiąknięte melancholią cytaty z klasyki XIX i XX wieku, lecz jak wszystko, czego słuchamy i czego doświadczamy, będą to tylko ledwo dostrzegalne, przelotne i bezpowrotne mgnienia.

muzyka –  Maciej Straburzyński

choreografia i taniec – Weronika Cegielska, zespół YATEY/opieka artystyczna Kornelia Kowalska oraz uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej /opieka artystyczna Agata Ambrozińska

Weronika Cegielska - Artystka performansu, tancerka, choreograf. Studiowała w Konserwatorium Muzyki i Tańca Współczesnego Trinity Laban w Londynie i kształciła się m.in. pod okiem Kiry O'Reilly, Luke’a Pella, Freddiego Opoku Addaie, Simona Vincenzi, Martina Hargreavesa i Seven Sisters Group. Jej zainteresowania w tańcu obejmują spektakle plenerowe (site-specific), instalacje, dance film, działania interdyscyplinarne oraz body i live art. Na stałe związała się również z obszarami tańca konceptualnego i performance art. W 2014 roku została zaproszona do wystąpienia w performansie Bojany Cvejić wyprodukowanej i zaprezentowanej w Tate Modern w Londynie. W tym samym roku ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie na Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie w zakresie teatru tańca i performansu (Dance Theatre: The Body in Performance). Jej twórczość prezentowana jest m.in. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Polsce, Danii, Szwecji. Poza pracą solową współpracuje też z muzykiem Tomkiem Szczepaniakiem oraz artystami zagranicznymi, m.in. Claire Ridge w ramach jej pracy doktorskiej na Uniwersytecie w Conventry nad serią performansów In Your Honour. Weronika otrzymała zaproszenie na Venice International Performance Art Week 2017 oraz do interdyscyplinarnego projektu Travers w Glyptotece w Kopenhadze w 2018 roku. W 2019 roku wystąpiła podczas Warszawskiej Jesieni, wykonując wraz z duńskim zespołem muzyki współczesnej, Scenatet, polską premierę opery Gaze for Gaze Nielsa Rønsholda na muzyków i performerkę. 

Grupa taneczna Yatey pracuje w oparciu o freestyle i improwizację; poszukuje również nowych stylów i ciekawych, nie-oczywistych brzmień;  buduje własny rodzaj komunikacji zarówno pomiędzy tancerzami, jak i tancerzami a publicznością.

Koordynatorem działań grupy jest Nela Kowalska – absolwentka Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu.

Cz II - Z ponad

Tomik poetycki Z ponad Juliana Przybosia w opracowaniu graficznym Władysława Strzemińskiego ukazał się w marcu 1930 roku, jako pierwszy tom «biblioteki „a.r.”», czyli „artystów rewolucyjnych”, grupy, do której należeli malarze: Katarzyna Kobro, Henryk Stażewski, Władysław Strzemiński, oraz poeci: Julian Przyboś i Jan Brzękowski.

Projekt wydania wierszy Przybosia w druku funkcjonalnym – pisał w 1988 krakowski wydawca wznowienia – służebnym wobec tekstu, wyszedł od Strzemińskiego, który pracował nad graficzną realizacją projektu od września 1929 do stycznia 1930 (wiersz Zmęczeni opracowała Katarzyna Kobro). Do tomiku Z ponad dołączano dwustronicową ulotkę: komunikat grupy „a.r.”, z programem artystów. Przyboś i Strzemiński pisali tam m.in.: «„a.r.” łączy współpracą plastykę z poezją. Stawia zagadnienia nowej sztuki w jej całej rozciągłości, zamiast dotychczasowego nowatorstwa w jednej jakiekolwiek dziedzinie sztuki i jednoczesnej kompromisowości i ignorancji w drugiej, skutkiem czego obraz dnia dzisiejszego wypadał ciasny i fałszywy». Pierwodruk Z ponad stanowi niewątpliwie jedno z najoryginalniejszych osiągnięć w dziejach książki polskiej.

Cztery lata temu w poznańskiej Galerii Mona pokazana została animacja prezentująca wiersze z tomiku Z ponad poddawane przetworzeniom graficznym. Tym razem zobaczymy wiersze w kolejnej odsłonie – słowa/grafiki ukazane na ekranie będą znikać i znów się pojawiać, zmieniać swoje miejsce, barwę i kształt. Animacji towarzyszyć będą kolaże muzyczne autorstwa Macieja Straburzyńskiego oraz elektroniczne i instrumentalne improwizacje zaproszonych przez niego Gości: przedstawicieli poznańskiej sceny  eksperymentalnej oraz studentów kompozycji Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu.  

Maciej Straburzyński – śpiewak, bas-baryton. Wychowanek Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego, absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie Wojciecha Drabowicza oraz Conservatorium van Amsterdam w klasie Davida Wilsona-Johnsona.

Należał do Zespołu Solistów Warszawskiej Opery Kameralnej. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zdobywca II nagrody w kategorii muzyka barokowa w konkursie Ritorna Vincitor w Ercolano w 2009 roku.

Występował m.in. w Théatre de Chaillot w Paryżu (Naked Lunch Y. Kyriakidesa), La Monnaie w Brukseli (Les Aveugles D. Janssensa), De Nederlandse Opera w Amsterdamie (Kopernikus C. Viviera, Czarodziejski flet W.A. Mozarta, Donnerstag aus Licht K. Stockhausena), Opéra-théâtre de Limoges i Opéra de Rouen (prawykonanie Daral Shagi K. Defoorta), Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie (prawykonanie Requiem dla ikony K. Głowickiej), Teatrze Wielkim w Poznaniu (The Fairy Queen H. Purcella), na festiwalach Operadagen Rotterdam, Holland Festival, Warszawska Jesień i Wratislavia Cantans.

W 2012 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM w Poznaniu, a w 2018 doktora habilitowanego na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej w Poznaniu. Jest wykładowcą gościnnym akademii oraz autorem dwóch książek: W meandrach dialektyki, w labiryntach ironii. Opery Louisa Andriessena oraz Wojtek Drabowicz.

1 stycznia 2020 Maciej Straburzyński objął stanowisko profesora w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Animacji towarzyszyć będą kolaże muzyczne autorstwa Macieja Straburzyńskiego oraz elektroniczne i instrumentalne improwizacje zaproszonych przez niego Gości:

- przedstawiciele poznańskiej sceny  eksperymentalnej

Ostap Mańko – skrzypek działający w obszarach muzyki akademickiej, nowej, elektroakustycznej, improwizowanej. Absolwent Akademii Muzycznej im. M. Lysenka we Lwowie. Jest laureatem konkursów skrzypcowych. Obecnie pracuje w Orkiestrze Filharmonii Poznańskiej.Jest członkiem zespołów muzyki nowej Sepia Ensemble (Poznań), Constanty (Lwów), którego jest współzałożycielem, duetu Dąbrowski/Mańko, Drogi Krajowe oraz Poznańskiej Orkiestry Improwizowanej. Współpracuje ze Studiami Muzyki Elektroakustycznej we Lwowie, Poznaniu i Krakowie.

Witold Oleszak – muzyk, improwizator, grafik, architekt. Obecnie, prawie całkowicie, oddany jest swobodnej improwizacji. Najczęściej gra na fortepianie i fortepianie preparowanym. Zarówno w muzyce jak i w życiu, fascynuje go wszystko co jest niejednoznaczne i niedookreślone. Maciej Lewenstein, w swojej książce "Polish Jazz Recordings and Beyond" napisał: „On jest absolutnym objawieniem: jego gra jest rodzajem mieszanki stylów Johna Cage’a i Cecila Taylora, wyniesionych poza zupełnie nowe horyzonty”.

Dawid Dąbrowski - kompozytor teatralny i producent muzyczny. Zajmuje się szeroko pojmowaną elektroniką od projektów solowych bazujących na eksperymentach z syntezą modularną, przez współpracę z instrumentalistami (Dąbrowski/Mańko, Drogi Krajowe), po taneczno noizową elektronikę (Resmover). Autor instalacji audiowizualnych i performansów zrealizowanych w Polsce i za granica (festival Malta, Granica - Platforma TIU, Mariupol/Kiyv). Współorganizator festiwalu Gadafest.

Hubert Karmiński - producent muzyczny, realizator dźwięku poznańskiego Teatru Muzycznego. Współtworzy wiele projektów muzycznych udzielając się w nich zarówno jako producent jak i instrumentalista. Gra na gitarze basowej oraz elektronice. Autor audycji "Salon Odsłuchowy" w poznańskim Radiu Afera.

Michał Joniec – muzyk, literat, animator kultury, realizator dźwięku. Studiował kulturoznawstwo i filozofię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Od lat gra na perkusjonaliach, bębnach tradycyjnych z przeróżnych kręgów kulturowych (jak djembe, darbuka czy bębny polskie), a przede wszystkim na śmieciach, które znajduje i wykorzystuje jako idiofony. Pisze poezję, reportaże, teksty dla chóru. Od 2006 roku członek eksperymentalnego kolektywu muzycznego kakofoNIKT.

Studenci Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu – kompozytorzy i instrumentaliści : 

Kompozytorzy: Magdalena Chlebowska, Wiktoria Różycka, Jan Skorupa, Joanna Wilczyńska,

Marcin Haremza – perkusja, Luo Jiacheng,  Lindsay Ward i Klaudia Gałecka–  fortepian

opieka artystyczna dr hab. Katarzyna Taborowska–Kaszuba i dr Alina Kubik