Centrum Kultury Zamek

Przyjmuje się, w ślad za szkolnymi podręcznikami, że dadaistyczne performanse były rodzajem artystowskich wygłupów. Gdy się jednak im dokładniej przyjrzymy, badając wnikliwie ich społeczne i historyczne tło, zyskują na powadze. Były bowiem dość gruntownie przemyślaną reakcją młodych artystów na wojenną traumę, wyrazem utraty wiary w ład zachodniego świata oraz w postęp. Ich prowokacyjność kryła w sobie tragiczną ironię. Tak pojmowane stają się całkiem poważnymi manifestacjami stanu ducha młodego pokolenia Europejczyków, ciężko doświadczonego przez światowy kataklizm, który przetoczył się przez ich kontynent.

prowadzenie: Juliusz Tyszka

wykład tłumaczony na polski język migowy