Liliana Zeic
Artystka wizualna, doktora sztuk pięknych (ur. 1988).
Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu,
w 2011 roku studentka Uniwersytetu Warszawskiego. W 2017 roku obroniła pracę doktorską
pt. „Pragnienie kontaktu” na toruńskim Wydziale Sztuk Pięknych (promotorka
Elżbieta Jabłońska). Od 2013 roku członkini Grupy nad Wisłą. Finalistka
Forecast Forum w Haus der Kulturen der Welt w Berlinie w 2017 roku. Laureatka
nagrody publiczności: Spojrzenia 2019: Nagroda Deutsche Bank. W swojej
działalności artystycznej analizuje problematykę społeczną z perspektywy
radykalnej wrażliwości, zakorzenionej w praktyce i nieheteronormatywności,
zastanawiając się nad jej konstrukcją i potencjalnością oraz bada miejsce
Innego w budowaniu projektów państwowych.
--
Zdjęcie to portret artystki. Stoi na wprost obiektywu, głowę ma lekko skierowaną w bok. Ma na sobie czarną koszulkę z krótkim rękawem i dwa kolczyki w lewym uchu. Artystka ma bardzo krótkie włosy. Na rękach widoczne są tatuaże.
ŁAGODNY BIEG W DÓŁ \ kwiecień–czerwiec 2020
Artystka Liliana Zeic (dawniej Piskorska) podejmie
się przebadania narracji wytwarzanych w obrębie teorii spiskowej tzw. marksizmu
kulturowego oraz zrealizuje cykl spotkań umożliwiających emocjonalne
przetwarzanie prawicowego dyskursu. Teoria „marksizmu kulturowego” wrosła na
stałe w europejski dyskurs polityczno-społeczny i opiera się na przekonaniu, że
pomimo upadku komunizmu, jest on nadal praktykowany w sposób niebezpośredni –
kulturowy, poprzez „lewicową wojnę podjazdową”. Ta „piąta kolumna”, inaczej
nazywana równościową polityką Unii Europejskiej, przejawiać ma się poprzez
wspieranie rozpadu tradycyjnego modelu rodziny, propagowanie równości kobiet i
mniejszości seksualnych oraz apologię praw człowieka czy lewicowy dyskurs
ekologiczny, której to działania są postrzegane jako strategie ponownego
wprowadzania ustroju socjalistyczno-
-komunistycznego. W Polsce teoria ta widoczna
była w środowiskach radykalnie prawicowych, skąd przesączyła się do medialnego
i politycznego mainstreamu i zagościła w nim na stałe.
Dla projektu Liliany Zeic ważna jest koncepcja „Głębokiej opowieści”
stworzona przez Arlie Russell Hochschild, która tłumaczy, w jaki sposób tworzą
się radykalnie prawicowe i konserwatywne postawy polityczne i zachowania
społeczne. „Głęboką historię, opowieść »czuje się jakby«, to historia
opowiadana przez uczucie językiem symboli. Nie skupia się na faktach. Mówi nam,
jak rzeczywistość jest odczuwana”.
Artystka w swojej pracowni stworzy przestrzeń odbioru oraz wydarzeń. Zrealizuje
performatywno-dyskusyjny cykl spotkań, umożliwiających emocjonalne
przetwarzanie potęgującego się prawicowego dyskursu, zgodnie z myślą, że „[…] bardziej
niż kiedykolwiek prawda wymaga emocjonalnego systemu przekazu, który
przemawiałby do doświadczenia, do pamięci i do nadziei” (Postprawda, Matthew
d’Ancona, 2018).
Oś czasu
Poniżej prezentujemy oś czasu, przygotowaną przez Aleksego Wójtowicza pt. Ogródki i antykultura. Krótka historia marksizmu kulturowego: