Imieniny Ulicy 2009
Od wielu lat 11 listopada, w dzień poświęcony świętemu Marcinowi, wypiekane są w Poznaniu nieznane nigdzie indziej rogale świętomarcińskie. Jedna z legend mówi, że nawiązują one kształtem do podkowy, którą zgubił święty, przejeżdżając konno przez Poznań. Marcin – najpierw rzymski legionista, potem pustelnik, wreszcie biskup Tours dużo podróżował. Niemożliwe jest by koń przyniósł go aż nad Wartę, jednak dotarł tutaj i przetrwał wiele lat jego kult.
Święty Marcin (ok. 316-397) urodził się w pogańskiej rodzinie w Panonii (teren dzisiejszych Węgier). Jako żołnierz zawędrował do Galii, gdzie w Amiens przyjął chrzest. Tam też rozegrała się scena, która jest przedstawiana w ikonografii - Marcin podzielił się swoim płaszczem z półnagim żebrakiem. Obraz przedstawiający ten epizod znajduje się także w poznańskiej katedrze. Namalował go w XVII wieku wielkopolski malarz Krzysztof Boguszewski.
Jego święto ustanowiono 11 listopada. Listopad był czasem kończenia jesiennych prac w polu, urządzaniem uczt, podczas których składano ofiary ze zwierząt i próbowano pierwszego wina, Marcin stał się patronem oberżystów i pijaków.
Liczba poświęconych mu kościołów (w Polsce prawie 200) świadczy o jego niezwykłej popularności. Jeden z nich znajduje się w Poznaniu. Kościół pod wezwaniem św. Marcina – jeden z najstarszych w naszym mieście – powstał w XII (a może nawet w XI wieku). Na początku XVI stulecia, na średniowiecznych fundamentach, wzniesiono nową świątynię w stylu późnogotyckim. Do tej właśnie formy nawiązuje współczesny kształt kościoła.
Tutaj też na odpuście ku czci św. Marcina pojawiły się ponoć rogale świętomarcińskie. Jeden z poznańskich cukierników, odpowiadając na apel proboszcza parafii proszącego o dary dla biednych, upiekł ich aż 3 blachy i przyniósł pod kościół. Potem dołączyli do niego inni, aby każdy mógł w ten dzień najeść się do syta. Do dziś przetrwała tradycja wypiekania z ciasta drożdżowego wypełnionego masą makowo-migdałową rogali świętomarcińskich.
W XII wieku tuż obok kościoła wykształciła się podmiejska osada zamieszkała przez rzemieślników zwana od patrona świątyni Święty Marcin. Do Poznania przyłączono ją w roku 1797. Wtedy też na miejscu dawnego traktu wytyczono ulicę, która jest dziś jedną z głównych arterii miasta. Ulica Święty Marcin nabrała wielkomiejskiego charakteru na początku XX wieku, kiedy u jej wylotu, w miejscu dawnych fortyfikacji otaczających miasto, powstał zamek cesarski (dziś siedziba Centrum Kultury ZAMEK) i inne reprezentacyjne budowle składające się na tzw. Dzielnicę Zamkową.
Na plakacie jest widoczna postać Świętego Marcina na koniu. Pół tła jest białego, a pół czerwonego, jak polska flaga. Na czerwonym tle widać napis: 11.11. IMIENINY ULICY ŚW. MARCIN. Koń i Św. Marcin są w kolorze białym, peleryna Marcina w kolorze czerwonym, a siadło i ogoń konia czarne. Nad głową Marcina widać złotą aureolę.
Galeria zdjęć
