Centrum Kultury Zamek

Marius Engh odtwarza historię poprzez research artystyczny – dokonuje przy tym transpozycji znaczeń; przesuwa uwagę od historycznego szczegółu do formalnego aspektu, tworząc wyrafinowane, czyste formy. 

„Eschscholzia Californica” to seria, nad którą Engh pracuje od 2013 roku. Punktem wyjścia jest historia Rancza Murphych  – zapomnianej nazistowskiej kryjówki w górach Santa Monica w Kalifornii. Pracy nad projektem towarzyszy refleksja nad metamorfozą  i przemianą jako procesami napędzającymi historię, oraz nad mechanizmami tworzenia znaczeń.

Na wystawie w Galerii Fotografii pf  Marius Engh zrekonstruował  –  w architektonicznym skrócie  –  kształt pracowni artystycznych Huntington Hartford Foundation zaprojektowanych przez Lloyda Wrighta. Engh kierował się tutaj dokumentacją fotograficzną, jaką znalazł w bibliotece UCLA  (reprodukcja jednego z oryginalnych zdjęć wykorzystana została jako zapowiedź wystawy). Przestrzeń pracowni niejako wyrasta z istniejącej architektury, pochylając się w stronę okien 

w kierunku wewnętrznego dziedzińca zamku. 

Na maszcie wieży CK ZAMEK artysta zainstalował flagę w kształcie litery P, którą Huntington Hartford proklamował w 1969 roku międzynarodowym symbolem Pokoju (P = Peace czyli Pokój). 6 oprawionych fotografii przestawiających ruiny Rustic Canyon wraz z dołączonymi do nich dokumentami, ustawionych zostało we wnękach okiennych galerii. 

Horyzontalny profil artysty rozciągnięty przez przestrzeń Galerii nawiązuje do tzw. „ciągłego profilu” (profilo continuo) Benito Mussoliniego autorstwa Renato Bertelliego (1933). Przez ten zabieg artysta wyraża swój sposób patrzenia na otoczenie jako na syntezę faktów i artefaktów, które wszechogarniające spojrzenie kompresuje w jednym mgnieniu oka.

________________________________________________________________________

Galeria Fotografii pf

Cykl „non-fiction” stawia pytanie o wiarygodność obrazu fotograficznego jako dokumentu. Rozpoczynając od analizy środków fotograficznych, poprzez pytanie o ekonomię znaczeń, aż po kwestię hierarchii społecznych, cykl „non-fiction” sytuuje obraz fotograficzny w relacji do zjawisk naturalnych, jak i kulturowych.

„Fotografia nie jest jedynie medium, które donosi o stanie świata ‒ nie jest też jedynie estetyczną transformacją świata. Jest ona konkretnym aktem ujawnienia, w którym nieskończone możliwości opowiedzenia prawdy wynikają właśnie z zaprzeczenia, zakłócenia, rozbicia własnej tożsamości”. (John Roberts „Photography and its Violations“).

Niniejszy cykl oparty jest na pozorach: prezentowane są tu fotografie, które zaprzeczają własnej obiektywności, w których dominuje auto-destabilizujący charakter. Dobór prac odbywał się według klucza formalnego, uzależniając przepływ znaczeń od kontekstu prezentacji.