Centrum Kultury Zamek

prowadzenie: Maria Krześlak-Kandziora
Zgłoszenia udziału w spotkaniu prosimy przesyłać na adres: m.krzeslak@ckzamek.pl lub telefonicznie: 61 64 65 291.

Przez kolejne trzy miesiące (wrzesień‒listopad) będziemy czytać i rozmawiać o herstorii i herstoriach. Tytuł cyklu – „Chcemy całego życia!” – „pożyczamy” od Zofii Nałkowskiej, która takim okrzykiem zakończyła swoje wystąpienie wygłoszone w 1907 roku na Zjeździe Kobiet. Wpisujemy się w ten sposób w cykl wydarzeń upamiętniających 104. rocznicę uzyskania przez kobiety praw wyborczych, które było poprzedzone ich wieloletnią aktywnością, walką, determinacją.

Te wywalczone prawa już wtedy, w 1918 roku – jak piszą inicjatorki nazwania jednej z poznańskich ulic Aleją Praw Kobiet – miały szersze znaczenie: „dotyczyły dostępu do nauki, do pracy, do samostanowienia i decydowania o sobie w sprawach światopoglądowych, do uczestniczenia w pełni w życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym”.

Będziemy rozmawiać o „ukobiecaniu”, czyli o „wieloletnim i wieloetapowym procederze instruowania dziewczynek, jak być dziewczynkami według przepisu patriarchalnego” (Wanda Hagedorn, Ola Szmida „Twarz, brzuch, głowa. Memuar graficzny” / 28.09), o pionierkach informatyki w Polsce, które w PRL-u „na równi z mężczyznami konstruowały i programowały pierwsze komputery” (Karolina Wasilewska „Cyfrodziewczyny. Pionierki polskiej informatyki” / 27.10) oraz o pierwszych polskich parlamentarzystkach (Olga Wiechnik „Posełki. Osiem pierwszych kobiet” / 16.11). Gościną ostatniego spotkania będzie autorka tego świetnego reportażu.

„Twarz, brzuch, głowa” (Kultura Gniewu)
Wanda Hagedorn, autorka głośnej „Totalnie nie nostalgii”, tym razem postanowiła przyjrzeć się ukobiecaniu. „Ukobiecanie – ukułam ten termin na określenie wieloletniego i wieloetapowego procederu instruowania dziewczynek, jak być dziewczynkami według przepisu patriarchalnego”.
Ukobiecanie jest powodem wielu problemów doświadczanych przez kobiety. Wśród nich są m.in.: zaburzone relacje z twarzą i ciałem, ale też psychiczne i emocjonalne konsekwencje, jakie z tego płyną. Temu wszystkiemu przygląda się Wanda w swoim nowym komiksie. „Twarz, brzuch, głowa” (tytuł pochodzi od tytułów jego trzech rozdziałów) to podobnie jak „Totalnie nie nostalgia” opowieść bardzo osobista, gdzie intymne doświadczenia Wandy przenikają się z cytatami z tekstów feministek i refleksjami na temat natury współczesnego świata, który cały czas potrzebuje antypatriarchalnej rewolucji.
Do współpracy przy tej autobiograficznej opowieści Wanda Hagedorn zaprosiła niezwykle utalentowaną ilustratorkę, rysowniczkę, animatorkę Olę Szmidę, dla której jest to komiksowy pełnometrażowy debiut. (opis wydawcy)

 ___
Okładka książki – grafika. W centrum na różowym tle postać kobiety, która w podniesionych do góry rękach trzyma białą tablicę z napisanym czerwoną czcionką tytułem książki: „TWARZ, BRZUCH, GŁOWA”. Pod tablicą dopisek: „memuar graficzny”. Kobieta ubrana jest w kombinezon na szelkach, ma krótkie włosy, nosi okulary i duże kolczyki. Jej twarz ma gniewny wyraz. W górnej części okładki – nazwiska autorek.