Centrum Kultury Zamek

„Můj útěk” (czes. „Moja ucieczka”) to pierwsza solowa prezentacja Nadii Lichtig w Polsce (artystka brała udział w wystawie zbiorowej w CSW Łaźnia w 2020 roku). Lichtig zaprezentuje dwa cykle prac, w których zajmuje się tematem pamięci, zarówno osobistej, jak i zbiorowej. Artystka podąża śladami swojej babki, która uciekła z obozu koncentracyjnego w Zamościu, by przez Karpaty dotrzeć do Budapesztu. Lichtig rekonstruuje tę dramatyczną podróż poprzez malarstwo, grafikę, frottage, rysunek i dźwięk. Autorka stara się zinterpretować wewnętrzne obrazy i emocje związane z tą historią, zapośredniczone przez opowieść babci. Ideą projektu jest kwestionowanie pamięci i badanie, jakim podlega ona zmianom, analizowanie relacji między pamięcią i fikcją oraz interpretowanie obrazów powstających na podstawie wspomnień.

Nadia Lichtig (ur. 1973) jest artystką wizualną, pisarką i muzyczką. Urodziła się Monachium w rodzinie o czesko-węgiersko-serbsko-chorwackich korzeniach. Obecnie mieszka i pracuje we francuskim Montpellier. Lichtig studiowała na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium (Ludwig-Maximilians-Universität München) oraz w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu (Ecole Supérieure des Beaux-Arts de Paris), którą ukończyła z wyróżnieniem w 2001 roku. Od 2009 roku wykłada jako profesorka sztuk pięknych w ramach centrum Montpellier Contemporain – MoCo (moco.art). Nadia Lichtig studiowała sztuki piękne i lingwistykę, dzięki czemu jest w stanie łączyć wiedzę i doświadczenie z obu dziedzin w swojej praktyce twórczej. Prace Lichtig stają się zatem przestrzenią, w której artystka stawia pytania o język, pamięć i traumę; bada obszary cielesności, z którymi wiążą nas uwarunkowania lingwistyczne. W jej wielopłaszczyznowych cyklach, zebrane świadectwa jednostkowych doświadczeń zostają przeniesione w różnorodne media, aby ukazać, jak z opowieści powstają obrazy. Lichtig korzysta z szerokiego spektrum środków wyrazu, takich jak: fotografia, malarstwo, performans i dźwięk, nie traktując ich jednak jako technik, które należy opanować do perfekcji – postrzega je natomiast jako źródło sposobności, by podać w wątpliwość naszą zdolność odczytywania teraźniejszości.

wernisaż: 28.10.

wystawa 29.10.–16.11.21

w ramach programu Rezydenci w rezydencji, kuratorka: Jagna Domżalska

___

Tym, co dominuje na obrazie, jest tło – przypominające obrus podłoże w kolorze jasnego brązu. Tło jest symetrycznie nakrapiane biało-żółtymi kółkami. W lewej stronie znajdują się dwa niebiesko-zielone kształty. Być może to palce osoby, która czyta treść kartki. Róg papieru ukazuje się w dolnej części grafiki. Znajduje się tam fragment tekstu, który zaczyna się od „Můj útěk”.