Centrum Kultury Zamek

W październiku Urororuro.manufactura zawita po raz czwarty do CK ZAMEK. Poprzednio gościliśmy wydawnictwo w 2022 roku podczas 8. edycji projektu – „uro osiem i dół im memoriam Albert Tyrała Festiwal”.

Dariusz Franek – artysta, który na poznańskiej scenie niezależnej był aktywny w latach 80. i 90., a potem... zasnął.

W 2016 roku powstaje Uroruro.manufucktura, której ideą główną jest tworzenie sztuki i jej prezentacja w formie  d a r o w a n i a.

Wstęp na wydarzenia organizowane przez wydawnictwo jest bezpłatny, ale nie chodzi tylko o to, że publiczność nie płaci za bilet, tylko że faktycznie otrzymuje coś w darze. Uroruro.manufucktura rozdała tysiące egzemplarzy swoich tytułów.

Są to wydawnictwa dźwiękowe, przeważnie kasety, zawsze oryginalnie zapakowane, ręcznie zdobione. Wydawnictwo ma na koncie kilka mini książek z poezją i opowiadaniami.

20.00 | Martyna Przybyło
20.30 | Dawid Dzwonkowski
21.15 | Ai fen|
22.15 | video vhs rip 1992 rok: Hôtel Dieu /fragmenty koncertów/
uroruro trip-trup fragmenty powieści czyta autor

Laboratorium Dźwięku

Projekt Laboratorium Dźwięku jest działaniem eksperymentalnym.
Prowokacją jest współistnienie poprzez granie do siebie, wobec siebie i pomimo siebie. Niekontrolowana struktura dźwiękowa, która wynika z ich współpracy staje się formą otwartą – otwartą na indywidualne projekcje odbiorcy, uaktywniająca nieuświadomione treści psychiczne. Działanie to ma charakter transowy, zarówno dla twórców, jak i odbiorców, wymaga otwarcia się na bodziec, który owy stan ma wywołać.

YOUTUBE

Martyna Przybyło (ona, jej)

W jej pracach najważniejsze są kwestie, które pojawiają się w jej codziennym życiu, stając się jego znaczącą częścią. Jest bardzo zainteresowana tematami związanymi z postawami społecznymi i tym, jak z nimi rezonuje.

Czako

Ojciec artystki, jako górnik, został oznaczony białym pióropuszem, co oznaczało, że był częścią nadzoru, a podporządkowana mu była niewielka grupa osób. Pracował w dziale odmetanowania, który odpowiadał za kontrolowanie wycieku łatwopalnego gazu w kopalni. W przeszłości tę rolę w kopalni pełnili więźniowie, ponieważ ich życia były uznawane za mniej znaczące, później zastąpiono ich kanarkami. Ptaki w klatkach rozrzucone były po korytarzach kopalni, uwięzione w wiecznej ciemności bez możliwości zmiany swojego losu. Gdy ich śpiew ucichł, oznaczało to tylko niebezpieczeństwo. W swoim działaniu artystka wykorzystuje stworzone przez siebie klatki dla kanarków, oraz dźwięk, aby przedstawić wspomnianą powyżej historię. Zaprasza ona widzów do udziału w akcji i wspólnego ,,spaceru pod ziemią”.

YOUTUBE

Dawid Dzwonkowski

Multidyscyplinarny artysta, performer oraz kurator. Artystyczna praktyka przefiltrowana przez późny kapitalizm, patriarchat, pracę, glebę oraz queerowe oczy, które dorastały we wschodniej Polsce.  Skupia się głównie na eksplorowaniu posthumanistycznych przestrzeni granicznych. Aktualnie studiuje na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu na kierunkach Intermedia oraz Kuratorstwo i Teorie Sztuki. Absolwent Warszawskiej Szkoły KEM 2024, nomadycznego programu Performing Identity oraz kierunku Projektowania Mebla na UAP. Realizował prace performatywne w Brukseli, Pradze oraz w Polsce.

Na Festiwalu zaprezentuje performatywny recital „muzyki dla zwierząt”.

Ai fen

Eksperymentalny projekt pop. Charakteryzuje się eksperymentami wokalnymi, od operowego do screamo. Wykorzystuje flet sopranowy, syntezatory, zdekonstruowaną elektronikę i szereg sampli, od wokalu, po nagrania terenowe.

WIĘCEJ

Hôtel Dieu

„Powstał z inicjatywy Marka Tomczaka na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych w Poznaniu. W różnych momentach w skład formacji wchodzili Arek Sosnowski, Tomasz Sokołowski, Marcin Kubiak, Mariusz Hajnc, Maciej Kompf, Arkadiusz Wielgosik, Piotr Patan, a także Maciej Głuchowski.  Ostatni skład to Marek, Andrzej Żurek i Paweł Górecki. Muzyka się zmieniała. Uważam że kaseta „the well” wydana przez Stage Diving Club w 1995 roku nie jest tym najciekawszym materiałem, chociaż jest naprawdę wyborna. Bardzo ciekawe jest to, co robili nieco później, w składzie Marek Tomczak, Tomasz Sokołowski, Maciej Głuchowski. Tam już nie było prawie w ogóle gitar – bardzo dużo sampli, żywa perkusja… Słucha się tego teraz znakomicie, i jak w każdym z materiałów, nikt tak wcześniej od nich nie grał. Materiał przygotowany – jeśli się nie mylę – w latach 1991-1992 cenię najbardziej. Tutaj Marek gra z Tomkiem (gitara) oraz z Marcinem Kubiakiem na basie. Nie wiem, co to za styl. Ktoś ich oryginalną wtedy muzykę mógł brać za, powiedzmy, polski Laibach czy Borghesię. Hôtel Dieu to wtedy w moim odczuciu autorska, wysoce artystyczna muzyka, do tego na koncertach ciekawa wizualnie.

Kompozycje zawarte w materiale filmowym, który zobaczymy na Festiwalu, pochodzą z dwóch koncertów z 1992 roku. Obok Marka i Marcina nie ma Tomka, natomiast na gitarze gra nieżyjący już, niestety, nieodżałowany Mariusz Hajnc. Fragmenty koncertów rozdziela wideo clip do utworu „Dzień”, którego autorami są Ewaryst Borszczow i Paweł Rybarczyk [ten drugi grał na URO 9 jako PIES]. Marek Tomczak jest nadal aktywny muzycznie pod tą samą nazwą. Obecnie tworzy sam i mieszka poza Polską” –  notatkę sporządził urururo.

YOUTUBE

uroruro trip-trup fragmenty powieści czyta autor

czytanie małej drobiny noweli pisanej od listopada 2023 roku
praca jest w toku, a premiera umiejscowiona podczas uroUtopia in memoriam Stanisława Franek Festiwal symboliczna, umowna
obecnie uroruro pracuje nad dziewiętnastym fragmentem
głównym bodźcem do napisania tomu jest przemiana [może być i w grzesia samsę], w trakcie której obecnie znajduje się autor [autor-łotr] oraz bunt przeciwko pieniądzom [systemom] w każdej z rodzajów pracy twórczej
podczas przeglądu uroUTOPIA na stoisku uroruro.Manufuctura znajdziecie kilka unikatowych egzemplarzy powieści, które otrzymać można w formie darowania

WIĘCEJ

 Autorem plakatu jest Daniel Vlček.

_______________
AUDIODESKRYPCJA
#opisujemy

Plakat ma nowoczesny, abstrakcyjny styl, z dominującymi kolorami czerni, bieli, czerwieni i fioletu. W centrum widać czarną, falistą formę, która przypomina rozlaną farbę, nachodzącą na duże białe litery. W tle znajduje się duża litera „X” z pionowymi, kolorowymi pasami. Kolorowe pasy to nagranie głosu Stanisławy Franek, przetworzone na częstotliwość spektralną.

Kompozycja jest dynamiczna, a elementy graficzne sprawiają wrażenie ruchu. Kolory tworzą silny kontrast, a całość ma artystyczny, eksperymentalny charakter.

W lewym górnym rogu widnieje napis „In Memoriam Stanisława Franek Festival”. Po prawej stronie plakatu, na białym tle, wymienione są formy artystyczne, które będą miały miejsce podczas wydarzenia, takie jak „Action”, „Performance”, „Poezja”, „Sound-Art”, „Video-Art” i inne. Niżej wymienieni są artyści, którzy wezmą udział w festiwalu. W dolnej części plakatu znajduje się logo Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu.