Centrum Kultury Zamek

Podczas spotkania przedstawię historie i twórczość kobiet – akademiczek, które, musiały pokonać wiele przeciwności, by wytrwać przy swojej sztuce.

W czasie, kiedy Jean-Jacques Rousseau zalecał kobietom krawiectwo, hafciarstwo, koronczarstwo, jako czynności, do których mają naturalne predyspozycje, a stanowczo odradzał malowanie postaci ludzkich, Angelika Kauffmann postanowiła malować sceny historyczne (w epoce oświecenia kobieta mogła ewentualnie zostać portrecistką, natomiast, wyżej cenione, Malarstwo historyczne było zarezerwowane wyłącznie dla mężczyzn). I choć naraziło ją to na wiele szowinistycznych ataków, odniosła spektakularny sukces – jej talent został doceniony w Anglii i we Włoszech. Tymczasem we Francji o miejsce w Akademii Sztuki i specjalność malarki historycznej, bezskutecznie ubiegała się Élisabeth-Louise Vigée Le Brun, którą ostatecznie przyjęto bez specjalizacji po osobistym wstawiennictwie królowej Marii Antoniny. Sto lat później, Rosa Bonheur otrzymała świadectwo policyjne zezwalające jej na noszenie męskiego stroju. Potrzebowała go, by mieć wstęp do rzeźni czy na targi zwierząt i malować obrazy, za które została dwukrotnie uhonorowana złotym medalem Salonu Paryskiego. W tym samym roku, kiedy Rosie Bonheur zezwolono na noszenie spodni, urodziła się Anna Bilińska – Bohdanowiczowa - pierwsza polska artystka, która zyskała sławę w centrum artystycznym Europy, jakim był Paryż drugiej połowy XIX w. Dzięki determinacji i świadomości swego talentu, była również pierwszą Polką, która uzyskała wykształcenie na profesjonalnym, akademickim poziomie.

Wykład w ramach wystawy ZŁE KOBIETY.