Centrum Kultury Zamek

„Wielokrotnie wspominałem o znaczeniu twórczości F. Kafki, która od dziesiątków lat inspiruje literatów, muzyków ale także ludzi teatru, filmu; ma też wyjątkowy wpływ na działania artystyczne osób zajmujących się sztukami wizualnymi. Henryk Waniek w eseju „Kafka – trzeci proces” pisał: (…) w prozie Kafki istnieją nieprzebrane zasoby postaci, sytuacji i przyczynków, gotowych do transpozycji na język obrazu.

Rysunki, grafiki, obrazy, formy przestrzenne przygotowane przez uczestników projektu potwierdzają to w pełni. I nie jest to świat jednowymiarowy.

Co prawda postrzeganie dzieła Kafki jedynie w mrocznych barwach, jest dość typowe, bo jak pisze wspomniany wcześniej Henryk Waniek: Kafka był przedstawiany jako geniusz mroku i rozpaczy, oskarżyciel bezdusznego społeczeństwa (...). Ale ten sam autor jest gotowy (...) przyznać Kafce miano jednego z patriarchów specyficznego humoru. Choćby takiego, od którego ciarki przebiegają po skórze.

W Kafce fascynuje nie tylko jego głęboka znajomość ludzkiej psychiki, nieograniczona wyobraźnia, ale przede wszystkim forma jego utworów – prosta, wręcz oschła. I… plastyczność jego wizji (oczywiście, piszę to we własnym imieniu).

„Człowiek kafkowski” – z którym wielu z nas się utożsamia – wciąż staje wobec ograniczeń, wobec granic, które zdają się nie do pokonania, które zagrażają jego wolności.”

 – fragment tekstu do katalogu towarzyszącego wystawie „Kafka – przełamywanie granic”

prof. Zbigniew Bajek, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie