Centrum Kultury Zamek

Huk maszyn łódzkich zakładów włókienniczych, spracowane ciała obsługujących je osób (głównie kobiet), niewyobrażalny wysiłek fizyczny wykonywany mozolnie dzień po dniu. To nieodzowna część historii przemysłowej Łodzi, której charakter i tożsamość przez półtora wieku kształtowane były przez tę branżę.

Nowa era to czas przemysłu opartego na wiedzy. Łódź przez ostatnie kilkadziesiąt lat przeszła transformację – wiele zakładów zostało zlikwidowanych, a te, które pozostały zmieniły procesy technologiczne. Twórcy i twórczynie spektaklu „Brakarki” wracają jednak do tradycji ciężkiej, fizycznej pracy, do ciał eksploatowanych w zakładach włókienniczych. Jednocześnie szukają powiązań z pozornie zupełnie inną materią − tańcem.

„W pracy nad spektaklem zderzyliśmy możliwości ruchowe tancerek z historią łódzkich włókniarek. Wspólnie zastanawialiśmy się, jakie są podobieństwa pracy w tak różnych dziedzinach.
Tytułowe brakarki to pracownice kontroli technicznej w zakładzie produkcyjnym oceniające jakość gotowych wyrobów, szukające braków.
Ze wspomnień brakarek pracujących w łódzkich zakładach włókienniczych wyłania się obraz wymagającej fizycznie pracy. Obróbka ton materiału, skrupulatna kontrola każdego centymetra tkaniny i główne zadanie − eliminacja błędów (braków). Zadaliśmy więc sobie pytanie − czym byłby brak w tańcu? Czy nienormatywne ciało może być częścią przemysłu kreatywnego? Czy osoby artystyczne z niepełnosprawnościami to „błąd” czy nowa jakość?
Proponujemy nowe spojrzenie. Swoją uwagę skupiamy tam, gdzie zmęczony materiał ściera się, rozciąga w niespodziewany sposób, przyjmuje nieprzewidziany kształt i tworzy coś unikalnego.
Praca finalnie, niezależnie czy w przemyśle czy w tańcu, tworzy wspólnotę. Rozmywają się indywidualności, choć to na nich opiera się ten niekończący się proces. A po każdej pracy, jest czas na odpoczynek i wspólną chwilę tańca przy dźwięku orkiestry mandolinistów” – czytamy w opisie przygotowanym przez twórców i twórczynie spektaklu.

„Brakarki” to piękny plastycznie spektakl z muzyką na żywo. Koncepcja, która przyświecała osobom go tworzącym jest bardzo bliska tematom, na których staramy się skupiać w zamkowym programie teatralnym. Nienormatywność na scenie jako nowa jakość − na równych prawach.

Jednak na tym nie koniec powiązań. Opowieść o osobach pracujących w upadłym już dzisiaj przemyśle włókienniczym to także fragment historii Poznania. Poznańskie Zakłady Przemysłu Odzieżowego Modena – kiedyś znał je każdy i każda − były jednym z najważniejszych zakładów w stolicy Wielkopolski o znaczeniu ogólnokrajowym. Dziś to historia z nutką nostalgii.

„O świcie do zakładu ulicami głośnego miasta idzie grupa kobiet. Idą mocnym krokiem, ale w ruchu widać już zmęczenie, dobrnęły do piątku. Zaraz zacznie się kolejny dzień pracy, jeden z wielu podobnych: na wejściu zmienią ubrania na robocze, zepną rozpuszczone włosy, wymienią na powitanie kilka słów i wejdą na salę. Później jedna z nich poprowadzi rozgrzewkę. Ostygłe ciała zaczną powoli wchodzić w znany rytm − ruszą kości i mięśnie, napnie się skóra, strzelą budzone ze snu stawy. Przed nimi kolejne 8 godzin ciężkiej pracy nad choreografią, zawód tancerki to kawał pracy” – Filip Pawlak, dramaturg spektaklu.

Reżyseria: Jacek Owczarek
Asystent reżysera: Kacper Klimczak
Choreografia: Krzysztof Skolimowski
Dramaturgia: Filip Pawlak
Taniec: Adrianna Mrowiec, Justyna Olczak, Milena Starzec, Ulyana Zaruba
Muzyka: Patryk Zakrocki
Kostiumy: Anna Adamiak
Scenografia: Radosław Pacholczyk
Produkcja: Magdalena Gonera

Tłumaczenie PJM: Karina Akseńczuk

W spektaklu wykorzystano fragmenty rozmowy przeprowadzonej w ramach projektu „Opowieści z miasta włókniarek” Łódzkiego Stowarzyszenia Inicjatyw Miejskich „Topografie”. To historie o niełatwej pracy pracowników i pracowniczek przemysłu włókienniczego – osób będących świadkami świetności i upadku tej branży, która kształtowała charakter i tożsamość Łodzi przez półtora wieku.

Rozmowę przeprowadziła Joanna Kocemba-Żebrowska
Rozmówczynie: Danuta Narojczuk, Jadwiga Stysińska
https://www.miastograf.pl/

Spektakl prezentowany w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu w ramach projektu „Polskie Crip Perfo”  dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

Partnerem wydarzenia jest Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi – pomysłodawca i producent spektaklu „Brakarki”. Spektakl powstał w CMW w ramach projekt dofinansowanego z programu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych „Kultura wrażliwa”.

______________________

DOSTĘPNOŚĆ:

Ø  Spektakl łączy taniec i tekst;

Ø  Treści tłumaczone na żywo na polski język migowy;

Ø  Spektakl prezentowany bez audiodeskrypcji;

Ø  Sugerowany wiek: 10+ lat;

Ø  Czas trwania: ok. 50 minut;

Ø  Bilety: 40 zł (n), 30 zł (u, OzN), 31 zł (OzN z asystą)

Osobie z niepełnosprawnością przysługuje bilet ulgowy. Bilet ten będzie weryfikowany w oparciu o oświadczenie o niepełnosprawności.

Osoba z niepełnosprawnością wymagająca asysty może zakupić bilet ulgowy w cenie o 1 zł wyższej niż podana w cenniku. W ramach tego biletu ma ona zagwarantowany wstęp razem z osobą asystującą. Bilet ten będzie weryfikowany w oparciu o oświadczenie o niepełnosprawności.

Ø  Widzowie i widzki siedzą na krzesłach ustawionych w oddzielonym w ramach sceny polu gry (max. 100 osób). Miejsca są nienumerowane. Osobom poruszającym się na wózkach zapewniamy miejsca w pierwszym rzędzie;

Ø  Widownia amfiteatralna usytuowana jest przed sceną. Dystans od pola gry do pierwszego rzędu widowni wynosi ok. 1 metr;

Ø  Osoby o alternatywnej motoryce i/lub mające problemy z poruszaniem się, będą mogły wejść na salę przed spektaklem w pierwszej kolejności.

Ø  Jak się tu dostać?

Główne wejście do Centrum Kultury ZAMEK znajduje się od strony ulicy Święty Marcin. Jest ono dostępne także dla osób poruszających się na wózkach. Osobom z niepełnosprawnością wzroku możemy zapewnić asystę w poruszaniu się w przestrzeni CK ZAMEK oraz w dotarciu do budynku z najbliższego otoczenia. Jeśli potrzebujesz wsparcia w tym zakresie, napisz do Anny Pawłowskiej: a.pawlowska@ckzamek.pl lub zadzwoń: 61 64 65 254.

Ø Osobom, które lubią wiedzieć, czego się spodziewać w nowym miejscu polecamy zapoznanie się z 

przedprzewodnikiem o CK ZAMEK oraz wykazem toalet dla osób z niepełnosprawnością ruchową;

Ø Więcej informacji w zakładce DOSTĘPNOŚĆ na naszej stronie.

PROSTO MÓWIĄC, CZYLI ZAPOWIEDŹ W JĘZYKU PROSTYM:

Zapraszamy na taneczny spektakl, który nazywa się „Brakarki”. Słowo to oznacza osoby, które kiedyś pracowały w dużych fabrykach produkujących tkaniny, czyli materiały do szycia na przykład ubrań. Brakarki zajmowały się sprawdzaniem, czy materiał jest dobrze zrobiony, czy nie ma błędów. To była ciężka praca. Wymagała siły, wytrzymałości i skupienia.

Na scenie zobaczymy cztery tancerki. Jedna z nich jeździ na wózku, druga nie ma ręki. Ciała tancerek są piękne i też ciężko pracują na scenie.

Oprócz tancerek występuje też jeden artysta, który gra muzykę. W trakcie spektaklu usłyszymy również opowieści kobiet, które kiedyś pracowały w zakładach włókienniczych, czyli w fabrykach produkujących materiały.

Spektakl będzie tłumaczony na polski język migowy.

#opisujemy

Zdjęcie. Cztery osoby na scenie w półmroku, oświetlone miękkim światłem reflektorów. Jedna z osób na wózku. Wszyscy stoją lub siedzą boso na czarnej podłodze scenicznej, w tle widzowie i wysoki fabryczny sufit z zawieszonymi tkaninami w odcieniach fioletu i różu.