Centrum Kultury Zamek

Prowadzenie: Katarzyna Śmiałowicz

Podczas spotkania prelegentka sportretuje dwie niezwykłe kobiety renesansu – mistrzynie portretu właśnie - Sofonisbę Anguissolę oraz Lavinię Fontanę. Sofonisba Anguissola była bezkonkurencyjna, jeżeli chodzi o różnorodność portretowych ujęć, a gdy brać pod uwagę liczbę autoportretów nie dorównał jej żaden renesansu. Choć płeć uniemożliwiła jej pełne funkcjonowanie we współczesnym jej świecie sztuki (nie wolno jej było sprzedawać swoich dzieł,  a Giorgio Vasari uważał ją i jej wykształcone siostry za wybryk natury), można uznać, że nie tylko zdawała sobie sprawę, że stanowi przykład tego, czego może dokonać kobieta, ale także była świadoma swej wyjątkowej roli jako autorki kobiecych wizerunków. (W. Chadwick, Kobiety sztuka i społeczeństwo, Poznań, 2015).

W wyjątkowy, jak na owe czasy, sposób sportretowała swoje siostry podczas gry w szachy (Gra w szachy, 1555). Autorstwo tego obrazu przez długi czas przypisywane było Leonardowi da Vinci. Dziś, właściwie podpisane, dzieło można oglądać w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

Niezwykły jest również autoportret bolońskiej malarki Lavinii Fontany, która Sofonisbę Anguissolę uważała za artystyczny wzór i dobrze znała jej twórczość.  Fontana przedstawiła siebie w otoczeniu antycznych figur z własnej kolekcji, ze sztalugami w tle, zajętą pisaniem. Choć Lavinia Fontana namalowała wiele obrazów o tematyce religijnej i historycznej, w tym monumentalne kompozycje ołtarzowe, najbardziej znana jest jako portrecistka. Malowała portrety papieża Pawła V, jak również ambasadorów, książąt i kardynałów, jednak szczególnie jeden portret jej autorstwa wzbudza współcześnie zainteresowanie. Portret Antonietty Gonzalez namalowany przez Fontanę w 1595 roku. Dlaczego jest tak niezwykły? Będzie można dowiedzieć się podczas wykładu.

Wykład w ramach wystawy ZŁE KOBIETY.