Centrum Kultury Zamek

Centrum Kultury Zamek, ul. św. Marcin 80/82, Scena Nowa, III piętro

Goście: Maciej Robert, Rafał Skonieczny, Joanna Żabnicka
prowadzenie: Piotr Śliwiński

promocja tomów:
MACIEJ ROBERT - "SUPERORGANIZM"
RAFAŁ SKONIECZNY – "DUŻA MUZYKA"
JOANNA ŻABNICKA - "KONIEC LATA"

MACIEJ ROBERT–łodzianin, rocznik 1977. Opublikował sześć książek poetyckich i jedną eseistyczną. Laureat nagrody Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, nominowany do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej.

RAFAŁ SKONIECZNY – urodził się w 1983 roku w Warszawie. Opublikował cztery książki z wierszami: „Dzikie strony” (2010), „Przeniesiony człowiek” (2013), „Antologia hałasu” (2016) i „Jestem nienawiść” (2018). Wydał kilka płyt z zespołami Hotel Kosmos i Rara. Zredagował wybór wierszy Grzegorza Kaźmierczaka „Centra” (2014) oraz zbiór tekstów piosenek Grzegorza Ciechowskiego „Obcy astronom” (2018). Wychował się nad rzeką, mieszka nad morzem.

JOANNA ŻABNICKA– opublikowała tomik „Ogrodnicy z Marly” (2016), nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii debiut. Laureatka Medalu Młodej Sztuki i Stypendium Artystycznego Miasta Poznania dla młodych twórców, dzięki któremu ukazała się niniejsza książka. Nie ma szczęścia w grach losowych. Książkę "Koniec lata" wydano w ramach Stypendium Artystycznego Miasta Poznania.

MACIEJ ROBERT:

Sceny łóżkowe

Rozdzieleni dzieckiem.
Idealny układ – pełna
asymetria. I nagle

widzi siebie jako człowieka
wypisanego z trójkąta.
Nasłuchującego, jak cicho

i precyzyjnie pracuje
mechanizm ciała,
które go kiedyś zdradzi.

Omam

Czarna parasolka – dalibyście wiarę?
Myślałem, człapiąc w nocy, że umarło
światło, że jedna – z dwóch – żarówka
się nadwerężyła, że ślepnę, że śpię.

A to była przecież czarna parasolka,
rozłożona w wannie po twoim powrocie.
A to była tylko czarna parasolka,
o.

Słowa

To niepojęte. Dawniej zbieraliśmy się
wokół niego na jedno słowo. Ożywał
salon, kuchnia, sypialnia, dom pęczniał,
narośl na narośli, stawał się światem

w rytm kosmicznych pływów.
Ktoś zajmował miejsce przeznaczone
dla kogoś innego, mijały się słowa.
A on, póki mógł mówić, mówił.

Teraz cicho i pusto. Teraz zbieramy się
dłużej. Niebawem wszyscy zaśniemy
w swoich dziecięcych pokojach.
To niepojęte – brak słów.


RAFAŁ SKONIECZNY:

Ówdzie

Człowiek na ławce, obok której przechodzimy,
nagle postanawia się odezwać:

jak będziesz niegrzeczny,
to pies cię zje.

Nie wiem, czy dwulatek może być niegrzeczny,
czy tylko dorośli tak to sobie tłumaczą, kiedy mają dość.

Chciałem już wracać, być w innym miejscu,
ale ty wolałeś ganiać za mydlanymi bańkami.

Przy tobie dużo się uczę o ludziach i zwierzętach
oraz o efektywnej produkcji baniek mydlanych.

Nie słuchaj pana, psy nie jedzą ludzi.
Przynajmniej dopóki mi wierzysz.

Ślepia

nie należę do siebie. Wychodzę
z psem, a noc patrzy na mnie ślepiami
świetlików jak na wygiętą gałąź,
nieruchomą, która w ciemności lasu
równie dobrze mogłaby nie istnieć.

Tylko w ten sposób mogę być otwarty
na oścież, nieuleczalnie chory, wypchnięty
nad ziemię korzeń

Opowieść

Podobno człowiek nie jest zdolny
do zapamiętania czegokolwiek,
co przydarza mu się mniej więcej
do czwartego roku życia.

Tak mówi koleżanka, kiedy proszę,
żeby nie przeklinać przy chłopaku,
bo nie zamierzam później świecić
za niego oczami na wywiadówkach.

Podobno nasze
najwcześniejsze wspomnienia
to historie opowiedziane nam
przez innych.


JOANNA ŻABNICKA:

Ściana

Upał, ale zbierają się chmury. Wykusz
kamienicy, ozór firany ciążący ku ziemi.
Pewnego dnia pszczoły miały opuścić ule
i nie wrócić nigdy. Nie było widać, że odchodzą.
Kurz leży na zewnątrz szyby. Wydaje się nietykalny.


Skąd szmery w nazwach?

Naprawdę zawierucha, musimy
się zbierać, zanim przyjdzie noc
i zdmuchnie miasta.

Drzewa przeciągają się w ogrodach. Wiatr
zrywa czapki z głów i ludzi z łóżek. Rwie
się wątek. Dzieci
drżą w rodzicach, rodzice w sobie, samotni –
najciszej. Jeszcze przez chwilę pięknie.


Wyjdź ze skóry

Zaczęło się od pocałunku. Według apokryfów
Judasz był jedynym człowiekiem, który urodził
duszę. A potem umarł i już się nie powtórzył.

Można ronić łzy po ciemnicy, ale
nie zostanie po nich ślad na piśmie.
Żałować może? Może.
Może lepiej prysnąć.

---

Goście: MACIEJ ROBERT  („Superorganizm”), RAFAŁ SKONIECZNY („Duża muzyka”), JOANNA ŻABNICKA („Koniec lata”)
Prowadzenie: Piotr Śliwiński
g. 18 Scena Nowa / wstęp wolny
współpraca: Wydawnictwo  WBPiCAK

-----------------------------------

Grafika przedstawia powierzchnię upstrzoną różnego kształtu plamami, w centralnym punkcie nieregularne kółko, jak ślad po szklance. Dominuje rozstrzelony, ciemny napis Joanna Żabnicka, Koniec lata.