Centrum Kultury Zamek

Zgłoszenia udziału w spotkaniu prosimy przesyłać na adres: j.przygonska@ckzamek.pl lub telefonicznie: 61 64 65 290.

Powieść Maxa Blechera traktuje o chorobie i jest w tym do bólu szczera. Bezlitośnie opisane jest tchórzostwo głównego bohatera – młodego studenta Emanuela, który świadomie wykorzystuje oddane mu osoby i którego cierpienie prowadzi do całkowitego egocentryzmu. Opisuje także innych pacjentów sanatorium w Berck, wśród których każdy ma swój sposób na radzenie sobie z chorobą – obojętnie czy jest to seks, alkohol czy odwoływanie się do przesądów. Autor oparł fabułę powieści na własnych doświadczeniach i życiu w bólu, i chorobie.

„Zabliźnione serca” można czytać także jako brutalny rewers „Czarodziejskiej Góry” Tomasza Manna napisany za pomocą naturalistycznej, ale subtelnie poetyckiej metody, która przywodzi na myśl „Głód” Knuta Hamsuna.

MAX BLECHER (1909‒1938) – rumuński pisarz narodowości żydowskiej. Kojarzony z surrealizmem, awangardą i modernizmem. Krótko po jego wyjeździe do Paryża, gdzie miał studiować medycynę, zdiagnozowano u niego gruźlicę kości kręgosłupa, która przykuła go do łóżka na okres ostatnich dziesięciu lat życia i sprawiła, że został stałym bywalcem kliku europejskich sanatoriów. Zmarł w wieku 28 lat, pozostawiając po sobie dwie powieści, tom poezji, dziennik oraz korespondencję, którą prowadził między innymi z André Bretonem, Martinem Heideggerem czy André Gide’em.

AUDIODESKRYPCJA ZDJĘCIA

Okładka książki Maxa Blechera „Zabliźnione serca”. Wypełnia ją czarno-biała fotografia młodego mężczyzny. Wydaje się, że właśnie podniósł on głowę znad poduszki, na której leżał i obrócił się w naszą stronę. Mężczyzna ma szczupłą twarz, ciemne krótkie włosy i pełne smutku spojrzenie. Na fioletowym prostokącie nałożonym na fotografię znajdują się tytuł książki i nazwisko autora.