Centrum Kultury Zamek

Podczas wykładu rezydentka Klaudia Hartung-Wójciak opowie o rocznym procesie artystyczno-researchowym wokół praktyk lamentacyjnych. Artystka przeanalizuje poszczególne strategie lamentacyjne z krajów europejskich na przestrzeni wieków oraz wskaże intuicje dotyczące siły politycznej performatywnego odzyskiwania lamentu współcześnie.

Klaudia Hartung-Wójciak – absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, doktorantka literaturoznawstwa UMK w Toruniu, dramaturżka. Reżyserka spektakli m.in. „Extinction” (Teatr Stary w Krakowie, 2022), „Jestem lekka jak rzęsa wiatru…” (Teatr im. J. Osterwy w Lublinie), „Ach, jeżeli przyjdę dać...” (Teatr Polski w Bydgoszczy, 2021), „VHS/Visual Homemade Stories” (Teatr Nowy w Krakowie, 2020), „Święto wiosny na aturi i mimozy wstydliwe” (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie, Teatr SOHO, Ogród Botaniczny UW w Warszawie), „Manat ee” (Komuna Warszawa, 2019), „La Chinoise” (TR Warszawa, 2018). Dramaturżka przy spektaklach W. Grudzinskiego: „BOW” (Venuše ve Švehlovce, 2022 / DAS Amsterdam, 2023), czy C. Tomaszewskiego: „Paria. Opera egzotyczna” (CSW Warszawa, 2018), „Cezary idzie na wojnę” (Komuna Warszawa, 2017) czy „Piotra Peszta: Supergallery” (Akademia Muzyczna w Krakowie, 2020). Stypendystka: Miasta Bydgoszczy (2023), Miasta Krakowa (2021), Miasta Warszawy (2020), Instytutu Adama Mickiewicza w ramach programu New Stage! (2020), rezydentka: Komuny Warszawa (2019), Teatru Lliure w Barcelonie i Teatru Nowego w Warszawie (2022), Venuše ve Švehlovce w Pradze w ramach Funduszu Wyszehradzkiego (2022). Współzałożycielka i członkini kolektywu Nostalgic Boys. Autorska partytura tekstowa „VHS. User manual for your past...” została zaprezentowana na festiwalach: A-genre w Tel Awiwie (Teatr Tm-na, 2021) i Israel Festival w Jerozolimie (2022).